Taiwan, Ilha Formosa

Ilha Formosa, ofwel Schitterend Eiland; zo noemden de Portugezen het eiland Taiwan toen ze het in 1544 ‘ontdekten’, vanwege de mooie bergen en de indrukwekkende rotskusten die op dit eiland te vinden zijn. Ik moet zeggen dat het ook mij absoluut niet tegen is gevallen!

Het eerste dat me opviel in de hoofdstad Taipei is dat alles heel ruim opgezet is, en dat het er erg rustig lijkt, vergeleken met Hong Kong dan. Hoewel Taipei ook een grote miljoenenstad is, is het niet zo dat de mensen echt schouder aan schouder lopen, wat bijvoorbeeld in Hong Kong wel zo is. Er zijn op de meeste plaatsen in de stad lekker brede voetpaden, zodat je niet stukken over een drukke weg hoeft te lopen zoals in Kuala Lumpur. Ook de wegen zijn lekker breed, ze hebben bijna allemaal 3 rijstroken of meer. Als je op straat rondloopt krijg je dus niet zo’n ‘opgesloten’ gevoel als in de andere Chinese steden, waar je vaak geen kant op kunt omdat het gewoon te druk is. Ook zijn de Taiwanezen niet zo’n treuzelaars, ze lopen allemaal een stuk beter door dan de Hongkongnezen, die altijd en overal op markt-tempo lopen.

Waar Taiwan vooral om bekend staat, is om de vriendelijke mensen. Dat blijkt echt waar te zijn, want zo vriendelijk als ze hier zijn, heb ik ze nog zelden meegemaakt. Je krijgt bijna geen kans om de kaart uit je rugzak te halen, of er staan al verschillende Taiwanezen om je heen die bijna ruzie krijgen over wie je de weg mag wijzen. Als het niet helemaal duidelijk is, lopen ze graag een stukje met je mee. Dat heb ik bijvoorbeeld mijn eerste avond meegemaakt op de Shilin nachtmarkt, de drukte nachtmarkt van Taipei. In het metrostation stond ik op de kaart te kijken waar ik heen moest, toen een Taiwanese familie me aansprak. Ze vertelden me dat ze de nachtmarkt kenden als hun broekzak, en dat ze me graag rond wilden leiden. Gevolg was dat ik de hele avond met deze familie over de nachtmarkt heb gelopen, waarbij ze me van alles wisten te vertellen over de dingen die je daar kunt kopen. Ook waren ze erg geïnteresseerd in Nederland en Europa, dus het was een leuke avond.

De eerste dag ben ik natuurlijk ook naar Het kenmerk van Taipei geweest, de Taipei 101. Deze toren, die 101 verdiepingen heeft, is met 508 meter het hoogste gebouw ter wereld. Deze is dus nog een stuk hoger dan de Petronas Twin Towers in Kuala Lumpur, die ‘slechts’ 452 meter hoog zijn. Omdat er de eerste dag veel laaghangende bewolking was, was de top van de toren niet eens te zien omdat deze in de wolken verdween, een erg mooi gezicht. Het hoogste punt waar je als bezoeker naartoe kunt is de 89e verdieping, op 382 meter hoogte. De snelste lift ter wereld brengt je hier in 37 seconde naartoe, met een topsnelheid van maarliefst 61 km/h. Het uitzicht boven is niet echt om over naar huis te schrijven, omdat het zicht niet echt goed is vanwege de smog die natuurlijk boven zo’n miljoenenstad hangt. Maar het is natuurlijk een ervaring opzich om bijna boven in de hoogste toren ter wereld te staan!

De Taiwanezen zijn erg trots op hun land (of hun afvallige provincie, volgens China). Zo zie je in alle middenbermen om de paar meter een Taiwanese vlag staan. Ook zijn ze bezig om de naam China op allerlei gebouwen te vervangen door de naam Taiwan, omdat ze vooral niks met mainland China te maken willen hebben. Erg hot is op dit moment een referendum dat ze willen gaan houden over toetreding tot de Verenigde Naties onder de naam Taiwan. Ze zijn daar lang lid van geweest (als Republic of China), maar stapten eruit toen China (de Peoples’ Republic) lid werd, omdat ze vinden dat China eigenlijk onder de regering van Taiwan valt. Nu willen ze dus proberen om lid te worden onder de naam Taiwan, iets wat natuurlijk tot groot verzet leidt bij de Chinezen, en natuurlijk de Amerikanen die zich ook hier met alles willen bemoeien. Dat de mensen hier erg mee bezig zijn, zie je aan de vlaggen met ‘UN for Taiwan, peace forever’ die je echt overal tegenkomt.

Omdat ik deze keer graag wat meer wilde zien dan alleen de hoofdstad, ben ik donderdag naar het grootste en belangrijkste nationale park van Taiwan gegaan, de Taroko kloof. Taiwan heeft schitterende bergen en kloven omdat hier de Euraziatische en de Filippijnse tektonische platen bij elkaar komen. Dit heeft wel weer als groot nadeel dat er om de haverklap aardbevingen zijn, waardoor bijvoorbeeld vorig jaar heel Zuid-Oost Azië (en Marleen en ik) afgesloten waren van de buitenwereld. Maar gelukkig was er deze keer geen aardbeving, waardoor ik flink heb kunnen genieten van het uitzicht. Vanwege de tyfoon die ongeveer 2 maanden geleden over Taiwan raasde (die ene die misschien naar Hong Kong zou komen) was helaas het mooiste wandelpad gesloten. Maar ik moet zeggen dat de twee andere die ik gedaan heb ook zeker niet onaardig waren. De rotsen zijn op sommige plaatsen zo diep uitgesleten dat je vele tientallen meters naar beneden kan kijken. Na 4 uur wandelen vond ik het genoeg geweest, en omdat ik geen zin had om nog een uur op de bus te wachten dacht ik dat het een leuk idee was om te gaan liften. Normaal zou ik dat niet snel doen, maar hier hoef je je echt geen zorgen te maken over kwade bedoelingen van de mensen. Het kostte echt geen moeite om iemand te vinden die mij mee wilde nemen, want de eerste auto stopte al. Het bleek een familie uit Taipei te zijn die een paar dagen op vakantie waren bij de Taroko kloof. Ook zij waren erg geïnteresseerd, en hebben me helemaal naar het treinstation gebracht. Moe maar voldaan begon ik een uur later aan de drie uur durende terugreis naar Taipei.

De reis naar Taiwan is me dus heel goed bevallen en als dit een voorbode is van de komende weken staat me nog veel moois te wachten. Ik heb net m’n spullen ingepakt en het voor elkaar weten te krijgen alles in een koffer te duwen. Die laat ik mooi hier, zodat ik alleen een rugzak mee hoef te nemen. Ik heb erg veel zin in deze reis, maar vind het natuurlijk ook wel een beetje spannend. Ik probeer jullie op de hoogte te houden.

Groeten,

Willem